FRAGMENT PUBLIKACJI nr 56:
Temat ten budził od dawna zainteresowanie, z wiadomych powodów był podtrzymywany głównie wśród Polaków pozostających na emigracji powojennej. Przede wszystkim więź koleżeńską zachowywali byli mieszkańcy osiedli, najpierw manifestowali ją starsi wiekiem, potem pałeczkę pokoleniową przejmowali młodsi, którzy musieli dokończyć edukację, podjąć pracę zawodową, założyć rodziny, ustabilizować swój byt. Ukazywały się reportaże na łamach czasopism, wspomnienia, listy z prośbą o odszukanie dawnych kolegów i koleżanek. Następnie przyszła kolej na zarysy monograficzne szkół, organizacji, albumiki i albumy. Ważną rolę odgrywały zjazdy koleżeńskie, spotkania grup w klubach i kawiarniach, podtrzymywane przyjaźnie. Okazją ku nim były również kolejne rocznice wywózki na wschód, zamieszkania w osiedlach na Środkowym i Bliskim Wschodzie, w Afryce, Indiach, Nowej Zelandii i Meksyku, ewakuacji do Europy lub za Ocean. Od lat 90.
Zachęcamy do zapoznania się pełną treścią publikacji w formacie pdf: